Baile an Róba
Amhrán grá éagmaise ó dhearcadh an fhir an t-amhrán seo agus deirtear gurb é Mícheál Mac Suibhne a chum an t-amhrán san 18ú haois. Tugtar ‘Máirín Seoighe’, bean as Baile an Róba i gCo. Mhaigh Eo, ar an amhrán freisin, agus moltar a háilleacht agus a pearsa san amhrán.
This is song of unrequited love from the male perspective and it is said that it was composed by Mícheál Mac Suibhne in the 18th century. The song is also known as ‘Máirín Seoighe’, a woman from Ballinrobe in Co. Mayo, and the song praises her beauty and character.
Baile an Róba
I mBaile an Róba bhíos seal i mo chónaí
’S tá mé faoi dhólás anois le bliain
Ag cuimhniú i gcónaí ar bhláth na hóige
A grua mar an rós is a béilín binn.
Bím gach Domhnach ag seinm cheoil di
’Súil is go seolfaidh Dia mo bhealach í
Is arís tráthnóna bím go brónach
Nuair a smaoiním ar chomhrá mo chailín fionn.
Bean is fiche a bhí seal i ngrá liom
Ach i lár na sráide níor chuir mé suim
Nó go dtáinig an ainnir a bhí múinte mánla
’S gur thríd an bhfáinne a chuirfinn í.
Bhí culaith gheal uirthi den tsíoda ab áille
’S bhí an mhil dhá fáisceadh as gruaig a cinn
’S gurb í mo ghrása an mhaighdean mhánla
A d’fhág mé cráite le mo shaol.
Chuaigh mé ’un seanchais le fear de mo chomharsain
Ó, cérbh í an óigbhean a bhí romham sa tslí?
Is dúirt sé liomsa go mba cailín cóir í
Is bean níos deise nach bhfaca sé riamh.
Tá brainse mhór inti d’fhuil na bhFianna
’S den mhianach mór dhá bhfuil sa tír
’S tá cónaí uirthi i mBaile an Róba
Is tá fir na Fódla uilig ina diaidh.
Sheas an ainnir seal beag bídeach
Mar bhí sí caoithiúil gan malraid méin
’S gur ró-dheas é a pearsa is a seasamh díreach
Is a coim chaol deas a bhí ar dhath an fhéir.
Ba í ba deise ’s ba gile gáire
Dhá bhfaca súil aon fhear fós
Is a chúr na toinne agus a bhláth na n-úll
Má dhéanann tú mé a dhiúltú ní bhead i bhfad beo.
Baile an Róba
I spent some time in Ballinrobe
In tribulation for a year
Reminiscing on the flower of youth
Cheeks like roses and lips so dear.
On Sundays I play her music
Hoping God would send her my way
This evening I am so sad
When I think of what my blonde-haired girl had to say.
Five and twenty women loved me briefly
My sights set higher than the middle of the road
Until the arrival of the mannerly grace of the
woman I would put through the ring.
Wearing a suit of finest silk
Dew draped and wrestled from her hair
She was my love this gentle maiden
Until she broke my heart.
I went to seek the counsel of a neighbour
Who was this woman I had met?
He said she was an honest maiden
Who's like he had never seen before.
She carries the blood of a branch of the Fianna
And her calibre is beyond reproach in this land
She lives in the town of Ballinrobe
And all Fódhla's men seek her hand.
The young woman stood a short while
For she was kindly and well disposed
So beautiful her personality was composed
Her waist slender beauty the colour of the grass.
Her laugh was golden brightness
No man had ever seen
Like the cusp of a wave and the scent of the apple
If you reject me I will not live long.
Translation: Dairena Ní Chinnéide